In 1106 verleende keizer Hendrik V een hertogtitel aan Godfried, de graaf van Leuven.[3] De graven van Leuven en hertogen van Brabant en hun nazaten maakten daarvan gebruik door hun macht en hun grondgebied te vergroten. Uiteindelijk ontstond zo het Hertogdom Brabant, een van de toonaangevende gewesten van de Nederlanden. Het omvatte de huidige provincies Noord-Brabant, Antwerpen, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het hoofdstedelijk gewest Brussel. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog raakte Brabant verdeeld tussen de Spaanse Nederlanden en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Het noordelijke Staats-Brabant werd een generaliteitsland van de Republiek, het zuidelijke Konings-Brabant bleef een van de Zuidelijke Nederlanden. Na de Franse inval in 1795 werd Brabant opgesplitst in de Franse departementen Twee Neten en Dijle. Na de bevrijding in 1815 werden deze hernoemd naar de Nederlandse provincies Antwerpen en Zuid-Brabant. In 2006 werd het Brabantjaar gevierd; men herdacht toen dat de titel negen eeuwen eerder was verleend. In het kader van Brabant 1106-2006 werden tal van activiteiten georganiseerd, waarvoor veel (internationale) bezoekers werden verwacht voor het Brabant 900 jaar.