Edward Poppe was vanaf zijn priesterwijding in 1916 achtereenvolgens onderpastoor op de
Sint-Coletaparochie in Gent (1916-1918), directeur van de Zusters Sint-Vincentius a Paulo in
Moerzeke (1918-1922) en geestelijk begeleider van de cibisten (geestelijken die hun
legerdienst vervullen) in Leopoldsburg (1922-1924). Als begenadigd godsdienstpedagoog
wist hij de eucharistische stroming binnen de Kerk te voorzien van een opvoedkundige
methode, die tussen de twee wereldoorlogen een merkwaardige katholieke heropleving in
Vlaanderen op gang bracht. Als bezieler van de Eucharistische Kruistocht heeft hij bovendien
een hele generatie kinderen gevormd, voor wie hij het gebedenboekje Bij de Kindervriend
(vertaald in 16 talen) schreef.
Zijn proces tot zaligverklaring werd in 1966 bij de Congregatie der Riten in Rome ingeleid.
De Kerk verklaarde hem eerbiedwaardig op 30 juni 1986 omwille van zijn heldhaftige
beoefening van de deugden. Op zondag 3 oktober 1999 werd hij officieel zalig verklaard te
Rome door paus Johannes Paulus II.
Zijn geboortehuis, eigendom van de kerkfabriek Onze-Lieve- Vrouw, werd gerenoveerd en op
18 december 1990 ingewijd als museum. De gedenksteen boven het venster en het
Mariabeeld, vervaardigd door E.H. August Nobels, werden in 1934 aangebracht t.g.v. de
Poppefeesten in Temse (herdenking 10 de verjaardag van zijn overlijden).