Toen de huidige molen in 1722 zijn plaats kreeg langsheen de huidige Molenstraat zal dat zeker uit economische overwegingen geweest zijn. Zijn oude standplaats in de GROOTE HEYDE was vrij ver gelegen van het dorpscentrum.
Vele generaties molenaars en boeren hebben er gebruik van gemaakt. Amper 40 jaar geleden werd hij nog draaiende gehouden door molenaar Van Herck.

Nadien is de windmolen vervangen door de gemechaniseerde maalderijen en in 1951 was het zover dat hij dringend gerestaureerd moest worden. Iedereen dacht dat na de klassering als "monument" op 19 april 1955 en na de herstelling, die voltooid werd in 1958, de molen definitief gered was voor de toekomst. Maar een geklasseerd monument onderhouden kost veel geld, vooral als het niet gebruikt wordt.

Als Vlaanderen vroeger FLANDRIA MOLENDINA TERRA werd genoemd, blijft daar nu helaas weinig van over.
De Dijlestreek telde in 1970 nog 76 windmolens. Nu blijft er daarvan nog één over : de Keerbergse Heimolen.

Onze molen met een gewicht van ongeveer 35 ton is een standaardmolen met open voet. De naam "standaard- of staakmolen" is ontleend aan de standaard, een zware vertikaal opgerichte staak waarrond het ganse molenhuis draait (gewicht van de staak ongeveer 2,5 ton).
Deze standaard rust op een kruis van zware eiken balken en wordt recht gehouden door dubbele steekbanden. Het geheel steunt op vier gemetselde voeten (teerlingen). De houten staart, die met het kruiswerk aan de top verbonden is en bijna tot op de grond komt, dient om gans het gevaarte naar de wind te kruien. In de molen zelf kan tien ton graan opgeslagen worden.

De Heimolen is een beschermd monument sinds 19 april 1955