Al vanaf midden 13de eeuw was er sprake van een groep vrome vrouwen, begijnen, in Aarschot. Ze woonden in de schaduw van de Onze-Lieve-Vrouwekerk. De begijnen gingen simpelic ende tamelic ende niet curieuselick gekleed en vielen onder de bescherming van de Brabantse hertogen.
In de 15de en 16de eeuw had het begijnhof heel wat te lijden onder de militaire bezettingen en oorlogen. Het werd geplunderd en in brand gestoken. Volgens een officieel rapport van 1580 was de begijnhofkerk afgebrand tot op de steene muren, van binne berooft van alle houtwerck, ornamente als andersints, soo datalles schroomlijk is te aanschauwen. De eerste begijntjes keerden in 1609 vanuit Leuven terug. De gebouwen werden toen in verschillende fasen weer opgebouwd en in 1763 voltooid.
Uit die tijd werd slechts één vleugel bewaard. Deze werd geklasseerd en volledig gerestaureerd. Al de andere gebouwen zijn verdwenen of vernieuwd. Het heropgebouwde begijnhof maakt nu deel uit van het woonzorgcentrum Sint-Rochus.

Tekst: Het Gasthuis Aarschot