Tussen de 10de en de 15de eeuw stond hier een Romaanse bidplaats. Slechts de grafsteen van Jan van Hamme (+1403) in het portaal van de kerk, herinnert aan deze periode.
De huidige kerk dateert uit de 16de eeuw maar onderging in de loop der jaren tal van veranderingen. Van de oorspronkelijke laat-Gotische kerk zijn de toren en de gedeelten in witte zandsteen, waaronder de helft van de St.-Bernarduskapel, overgebleven.
In 1860 werd de kerk vergroot en kan men ze bij de neo-Gotische gebouwen rangschikken. Tot 1882 werden de overleden parochianen er rond begraven.
In 1923 onderging de torenspits een grondige verbouwing. Het piramidevormig dak moest plaats maken voor een naaldspits met beiaardkamer. Lang zou het echter niet duren. De torenspits betekende tijdens de oorlog 40-45 een hindernis voor de Duitse vliegtuigen, die Melsbroek als thuisbasis hadden.
Begin 1941 werd de kerk dan ook onthoofd en het was wachten tot 1986 om de torenspits opnieuw te zien herrijzen.
Een jaar later onderging het kerkgebouw een volledige restauratie.