Het is een gebouw van het basilicale type, dat wil zeggen dat het hoge schip geflankeerd wordt door lagere zijbeuken. De kerk werd gebouwd in de 13de of 14de eeuw. De oudste gedeelten zijn de vieringtoren en het schip. De belangrijkste wijzigingen vonden plaats rond 1720. De laatste verbouwing, eveneens aan de zuiderbeuk, kwam er in 1837. Toen werd een doopkapel bijgebouwd met een vierkant grondplan en bekroond door een kleine glazen lantaarn. Afgezien van de toren is het hele gebouw in baksteen opgetrokken. Het interieur van de Sint-Niklaaskerk weerspiegelt de uitwendige transformaties. Indrukwekkende spitsbogen op de vroegere viering,ondersteunen de toren. Het snijwerk van de comminiebank bevat 16 reliëfs met scènes uit het Oude en het Nieuwe Testament, omlijst door schelpversieringen. Een biechtstoel en de predikstoel zijn van 1703.