Begijnen waren devote vrouwen die in een gemeenschap leefden, maar geen kloostergelofte aflegden. Door dit bijzonder religieus leven hielden zij het midden tussen leken en kloosterlingen.

Het eerste begijnhof in Antwerpen (1240-1542), Het Hof Sion, lag ten zuiden van de stad, ver buiten de omwalling. Na de vernieling van Het Hof Sion, verworven de begijnen grond binnen de stad, waar zij hun begijnhof heroprichtten in 1545. Ondanks een moeilijke periode onder de Franse en Nederlandse heerschappij op het einde van de 18de en in het begin van de 19de eeuw, leefden hier begijnen tot ver in de 20ste eeuw. In 1986 overleed de laatste Antwerpse begijn, Virginie Laeremans.

Vandaag heeft het Begijnhof een woonfunctie. Eerst waren de huisjes rond een pleintje opgetrokken, maar door het toenemend aantal begijnen werd een steegje bijgebouwd. Het oorspronkelijke karakter en de rust van het begijnhof zijn bewaard gebleven.

De oorspronkelijke kerk werd verwoest in 1799, ze werd vervangen door de huidige Sint-Catharinakerk in 1827.